Τα ελληνικά κρασιά πάνε Ιταλία…
Μια σπουδαία γιορτή διοργανώθηκε στην πιο ξακουστή για το κρασί Ιταλική περιοχή
Στο Chianti της Τοσκάνης ταξίδεψε ο ελληνικός αμπελώνας
Ποιος να περίμενε πως μια ελληνική γιορτή με αυθεντικό γλέντι και μουσική θα μπορούσε να στηθεί στην περιοχή του Chianti Classico της Τοσκάνης;
Σίγουρα δεν το περίμεναν πολλοί, και σίγουρα ακόμη περισσότεροι δεν θα περίμεναν πως το συγκεκριμένο event θα είχε έναν πρωταρχικό σκοπό: Την προώθηση του ελληνικού αμπελώνα!
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το Chianti Classico αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της περιοχής του Chianti της Τοσκάνης και βρίσκεται ανάμεσα σε Φλωρεντία και Σιένα.
Πρόκειται για ένα από τα πιο ξακουστά σημεία του πλανήτη για το εξαιρετικό του κρασί και μάλιστα για τους περισσότερους αποτελεί εμπειρία ζωής το να φτάσουν ως εδώ και να κάνουν το πολυπόθητο roadtrip στους αμπελώνες και τα οινοποιεία απολαμβάνοντας εκλεκτά κόκκινα κρασιά με φόντο την καταπράσινη ιταλική εξοχή.
Σε αυτόν ακριβώς όμως τον πυρήνα είχε πρόσφατα την ευκαιρία να διακριθεί και ο ελληνικός αμπελώνας και μάλιστα με παρευρισκόμενους sommeliers απ’ όλη την Ιταλία.
Ο sommelier και κριτής διεθνών διαγωνισμών οίνου, Γιώργος Λούκας, αυτή τη φορά ανέλαβε το ρόλο του πρεσβευτή και “ξεναγού” στον ελληνικό αμπελώνα και διοργάνωσε μέσα από την σχολή του Genius in Gastronomy ένα ολοήμερο event στην οινική πριγκίπισσα της Ιταλίας.
Το news.gr ήταν εκεί και κατέγραψε όλη την πορεία της ημέρας:
Το ραντεβού δόθηκε σε ένα όμορφο delicattessen στην καρδιά του Gaiole in Chianti. Τα τραπέζια στήθηκαν, τα κρασιά ήρθαν στη σωστή θερμοκρασία, τα τυριά και τα αλλαντικά τοποθετήθηκαν στις πιατέλες, και σταδιακά η ελληνική μουσική δυνάμωσε, ο κόσμος γεμάτος περιέργεια άρχισε να συγκεντρώνεται, οι υψηλοί προσκεκλημένοι άρχισαν να φτάνουν.
Ανάμεσά τους sommeliers από κάθε γωνιά της Ιταλίας. Από καταξιωμένα εστιατόρια ή άλλα με αστέρια Michelin, από παραδοσιακές τρατορίες ή λαμπερά ξενοδοχεία, ακόμη και ο Πρόεδρος της Ένωσης των Ιταλών sommelier, Antonello Maietta, ήταν εκεί.
Και ήταν τόσο όμορφη η συνέχεια. Και ήταν τόσο ευχάριστο το κλίμα. Και ήταν τόσο εντυπωσιακό το ενδιαφέρον όλων που απ’ τη μια στιγμή στην άλλη η Μαλαγουζιά και το Μοσχοφίλερο, το Ξινόμαυρο και το Αγιωργήτικο, το Ασύρτικο και το Αηδάνι άρχισαν να αποτελούν το κεντρικό θέμα όλων.
Ένα κεντρικό θέμα το οποίο στη συνέχεια απλώθηκε σε περαιτέρω λεπτομέρειες και σχόλια με τις “αγαπημένες” ποικιλίες του καθενός να γεμίζουν την ελληνική αποστολή με χαμόγελα υπερηφάνιας.
Υπάρχει χώρος για το ελληνικό κρασί στην Ιταλία; Οι μόνιμα άδειες φιάλες του Ασύρτικου, σκέτου ή σε blend με άλλες τοπικές ποικιλίες της Σαντορίνης όπως το Αηδάνι και Νυχτέρι κάτι τέτοιο εύκολα αποδείκνυαν.
Όπως αντίστοιχα αποδείκνυαν και τα έκπληκτα βλέμματα μετά από μια γουλιά Βιδιανού από την Κρήτη, ενός κρασιού τόσο διαφορετικού και ιδιαίτερου ακόμη και για τα δικά μας δεδομένα, που δεν θα μπορούσε παρά να γοητεύσει και τους γείτονές μας.
Οι οινονόγοι και οι sommeliers ωστόσο στάθηκαν και στα κόκκινα, στα οποία σαφώς επικεντρώθηκαν στην έντονη τανικότητα και το τόσο πλούσιο σώμα και χρώμα των περισσοτέρων, ενώ στα highlights ήταν η έκπληξη ενός εξ αυτών που μαζί του είχε, προς τιμήν του συγκεκριμένου event, μία φιάλη παλαιωμένου Vinsanto του 1987.
Γιατί όταν ακόμη και ο οινολόγος του Capannelle, ενός εκ των σπουδαιότερων κτημάτων του Chianti αφιερώνει όλη του την ημέρα απολαμβάνοντας αποκλειστικά ελληνικά κρασιά, και όταν ρωτά τόσες λεπτομέρειες για το κλίμα που χρειάζεται για την εκάστοτε ποικιλία αλλά και λεπτομερείς αναφορές για τον κάθε παραγωγό, τότε ξέρεις, και νιώθεις, και βλέπεις πως ο ελληνικός αμπελώνας δεν απέχει πολύ από το να ανοίξει τα φτερά του.
Ο Γιώργος Λούκας και ο φετινός Έλληνας πρωταθλητής Sommelie, Νίκος Γιαννόπουλος, ανέλυσαν τις ονομασίες προέλευσης και το κλίμα της κάθε περιοχής. Άνοιξαν περισσότερες από 30 φιάλες που είχαν έρθει από την Θράκη ως την Κρήτη και από τη Σαντορίνη ως την Πελοπόννησο. Μίλησαν για αρώματα και για γεύσεις, για ομοιότητες και διαφορές με τις διεθνείς ποικιλίες, για ιδανικούς συνδυασμούς με φαγητό μα κυρίως για τις εκάστοτε μοναδικότητες των γηγενών ποικιλιών μας.
Συνέχεια; Ένα δείπνο 23 ατόμων, η πλειοψηφία των οποίων άρτιοι γνώστες του χώρου, με τα τραπέζια να γεμίζουν ελληνικά κρασιά, μα και φωνές χαράς και ενθουσιασμού Ελλήνων και Ιταλών.
Ένα δείπνο στο οποίο η Ελλάδα και η ανάπτυξή της ήταν το βασικό θέμα συζήτησης και ένα δείπνο το οποίο έληξε όχι μόνο με επιδόρπιο αλλά κυρίως με φερέλπιδες συζητήσεις για το πρόσφορο ιταλικό έδαφος που πλέον δείχνει πανέτοιμο να δώσει χώρο και στα ελληνικά κρασιά.
Η αρχή έγινε, η συνέχεια προμηνύεται μεθυστική, και κάτι μου λέει και με ένα .com στο τέλος…
—
Με εκτίμηση,
Ελένη Νικολούλια
