Ο Σίμος Γεωργόπουλος περιγράφει μια μοναδική οινική εμπειρία που μάλιστα είχε και χρώμα Κρητικό!
Έχω διοργανώσει εκατοντάδες γευσιγνωσίες με εξαιρετικά κρασιά. Πολλές μάλιστα με πολύ ακριβότερα από αυτά της εν λόγω δοκιμής. Όμως η γευσιγνωσία σπουδαίων γλυκών κρασιών που παρουσίασα στο φιλόξενο Ινστιτούτο Οίνου και Αμπέλου ήταν μια εμπειρία που δύσκολα ξεχνιέται, με αρώματα και γεύσεις τόσο καλά καρφωμένα στην μνήμη μου που για να επιχειρήσω να τα μεταφέρω δεν χρειάζομαι καν να ανατρέξω στις σημειώσεις μου!
Υπεύθυνη για τα παραπάνω η κα. Δώρα Πιτσώλη, με την αρωγή της οποίας οι (μεταπτυχιακοί στην Οινολογία) φοιτητές του Γεωπονικού Πανεπιστημίου μυήθηκαν στους τρόπους παραγωγής γλυκών κρασιών.
Και τι μύηση! Οι φελλοί έβγαιναν και ο χώρος πλημμύριζε από ηδονιστικά αρώματα πριν καν τα κρασιά μπουν στα ποτήρια. 7 συγκλονιστικές ετικέτες που δεν δυσκολεύτηκαν να αποδείξουν γιατί το κρασί είναι το σπουδαιότερο υγρό του πλανήτη!
Η αρχή έγινε με το Riesling Auslese Zeltinger Schlossberg 2004 του Markus Molitor. Ένα κρασί ανυπέρβλητης φινέτσας από τις τρομακτικών κλίσεων πλαγιές των παραποτάμων του Γερμανικού Ρήνου. Ο υπερώριμος τρύγος ενός σπουδαίου αμπελώνα μπόλιασε το αιθέριο Riesling των 7,5 αλκοολικών βαθμών με πυκνά αρώματα γλυκού λεμονιού και τη μοναδική πετρόλ υπογραφή της ποικιλίας, ενώ η απίθανη οξύτητα του προσέδωσε επίγευση μεγαλύτερη και από το όνομά του!
Το Chateau Rayne Vigneau 1er Cru Classe 2005 “εξήγησε” γιατί η περιοχή του Sauternes είναι η πλέον διάσημη περιοχή γλυκών κρασιών στον κόσμο. Αποτέλεσμα σταφυλιών που έχουν συλλεγεί μετά από πολλαπλούς τρύγους αφού προσβλήθηκαν από ευγενή σήψη, παρουσίασε μια τελείως διαφορετική προσωπικότητα. Μανιτάρια, μανταρίνι, σαφράν, μέλι συνέθεσαν ένα πολύπλοκο μπουκέτο, ενώ ο βασισμένος στην αλκοόλη όγκος και η κρεμώδης αίσθηση γέμισαν μαγικά το στόμα.
Το Bonnezeaux 2003 του Chateau de Fesles απέδειξε γιατί δίκαια αποκαλείται το Chateau d’ Yquem του Λίγηρα. Και εδώ η επίδραση του μύκητα botrytis cinerea έφερε –μετά από 6 διαδοχικούς τρύγους- τις πολύτιμες “σάπιες” ρόγες της ποικιλίας Chenin Blanc στο ποτήρι μας. Ένα βερυκοκένιο αριστούργημα με την μελένια, μανιταρένια υπογραφή που βάζει ο πανάκριβος τρόπος παραγωγής να ενισχύονται από ατελείωτο γλυκόξινο γευστικό μάκρος που άφηνε το στόμα ανοικτό…
Αν το Chateau de Fesles εξέφρασε το απόλυτο στην αριστοκρατικότητα, το Inniskillin Vidal Icewine Gold 2003 εξέφρασε το απόλυτο στην συμπύκνωση. Προερχόμενο από σταφύλια της ποικιλίας Vidal που έχουν τρυγηθεί σε θερμοκρασίες -10º C και ενώ τα τσαμπιά είναι παγωμένα, γέμισε το ποτήρι με τις πολύτιμες σταγόνες που περνούν από το πιεστήριο σε υγρή μορφή. Ένα πανάκριβο Καναδέζικο σιρόπι με 260gr/lt αζύμωτων σακχάρων και 13,5gr/lt (!) οξύτητας, ένα τερατώδες οινικό reduction γεμάτο με περάσματα χουρμά, καφέ, γλυκού βερίκοκου και καραμελωμένου ανανά.
Μόλις πριν από λίγο καιρό είχα εκφράσει την πεποίθηση ότι τα γλυκά Κρητικά κρασιά από Λιάτικο είναι παγκόσμιας κλάσης. Εντούτοις δεν περίμενα ότι το Emilia 2007 της Σίλβας Δασκαλάκη θα μπορούσε να σταθεί μετά από κάποια εκ των σπουδαιότερων γλυκών κρασιών του πλανήτη. Όμως αυτός ο πανάξιος εκπρόσωπος της “σχολής του λιασίματος” κοίταξε κατάματα τα ιερά τέρατα, αφήνοντας παράλληλα το δικό του μοναδικό αποτύπωμα. Σύκο, λικέρ καφέ (σαν το Κahlua) και χουρμάδες ξεπηδούσαν από το ποτήρι, ενώ το πυκνό, βελούδινο στόμα με την ωραιότατη οξύτητα εξέφρασε την ηλιόλουστη αντίληψη της απόλυτης ισορροπίας.
“Ζεστό” το Emilia, όχι όμως όσο καυτό ήταν το Henriques & Henriques Malvasia 10 Years Old Madeira που ακολούθησε. Το γεμάτο χαρακτήρα ενισχυμένο λευκό, από το δραματικό ηφαιστειογενή τοπίο της φυτεμένης στον Ατλαντικό Madeira, ζεσταίνεται σε κελάρια που έχουν 45αρες θερμοκρασίες προτού παλαιώσει για μια δεκαετία σε συστοιχία παλαιών βαρελιών. Αρώματα καρυδιού μπλέκονται με αυτά του χουρμά, των ξηρών καρπών και της καμένης ζάχαρης, ενώ το μοναδικό παιχνίδι γλυκού, ξινού και πικρού δημιουργεί black out στα εγκεφαλικά κύτταρα.
Τα ωραία κάποτε τελειώνουν και τα ποτήρια βάφονται μαύρα μόνο και μόνο στην θέα του Ramos Pinto Vintage Port 2000. Πανάξιος εκπρόσωπος των δυνατότερων οινικών δημιουργιών του πλανήτη, αυτό το αιμάτινο εκχύλισμα των 20 αλκοολικών βαθμών από τις πανέμορφες πεζούλες του ποταμού Douro τρομάζει τις αισθήσεις. Μαύρα φρούτα, λίλιουμ, πικρή σοκολάτα και μαύρα πιπέρια απαιτούν μαχαιροπίρουνο, ενώ ο φρεσκότατος γευστικός πλούτος, οι τέλειες σε ποσότητα και ποιότητα τανίνες και η ατελείωτη επίγευση συνθέτουν έναν πραγματικό οινικό κολοσσό.
Και κατόπιν αυτό που μένει να κάνει κανείς είναι να ευχαριστήσει για άλλη μια φορά τη Δώρα για αυτή την ευκαιρία ζωής• και να απέχει μια εβδομάδα από το κρασί με την ελπίδα ότι οι οινικοί επεξεργαστές του θα κάνουν reset και θα τον επαναφέρουν στην πραγματικότητα…
