Έχετε βαρεθεί να πίνετε τα ίδια και τα ίδια; Θέλετε νέες προτάσεις, ιδιαίτερες ποικιλίες, ενδιαφέροντα στυλ; Ο Σίμος Γεωργόπουλος τα φέρνει στο ποτήρι σας!
Η έκθεση των Μικρών Παραγωγών που έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο King George τέλος του 2014, έδωσε την ευκαιρία στους επισκέπτες να έρθουν σε επαφή με μικρά σε όγκους –και ενίοτε άγνωστα στο ευρύ κοινό –οινοποιεία και να δοκιμάσουν την δουλειά τους.
Σε πολλές περιπτώσεις η επικοινωνιακή αδυναμία πολλών εκ των ανθρώπων που βρίσκονταν πίσω από αυτά ήταν φανερή, ενώ από την άλλη πολλά από τα κρασιά υπέφεραν από οινολογικά ελαττώματα ή έλλειψη συμπύκνωσης.
Ωστόσο αρκούσε λίγο ψάξιμο και μπορούσε κανείς να βρεθεί μπροστά σε οινικά διαμαντάκια που εντυπωσίαζαν σε όλα τα επίπεδα, από τα αρώματα και τις γεύσεις τους μέχρι τις ποικιλίες ή τον χαρακτήρα τους. Τα παρακάτω είναι αυτά που ξεχώρισα και που πιστεύω ότι αξίζουν της δοκιμής σας.
Κλήμα Γράμψα, Novita 2013: Αρώματα αρμπαρόριζας και ρίγανης με απαλό και κρεμώδες στόμα για αυτό το νόστιμο Βοστιλίδι από τη Ζάκυνθο, που αποδεικνύει ότι τα πρώτα δείγματα δουλειάς του οινοποιείου Γράμψα κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν.
Κτήμα Θεοτόκη, Λευκό 2011: Φίνο, πολύπλοκο blend Ρομπόλας και Κακοτρύγη από το ιστορικό κτήμα της Ζακύνθου. Χαμομήλι, τσουκνίδα και κίτρινα φρούτα συμπληρώνονται από έντονη οξύτητα και γευστικό μάκρος. +5 χρόνια.
Οινοποιητική Λειψών, Αλώνι 2013: Φοβερά ευχάριστη έκπληξη αυτό βαρελάτο κρασί από τους Λειψούς. Πυκνότητα στα κόκκινα γεμάτη φουντούκια και Amaretto, νεύρο και αστείρευτη δύναμη στο στόμα και δυνατότητες 5ετους παλαίωσης.
Αναστασία Φράγκου, Σαββατιανό 2014: Λίγα Ελληνικά λευκά μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τον όγκο και τον πλούτο ενός καλού Σαββατιανού όπως αυτού της Αναστασίας Φράγκου. Ένας χρόνος στη φιάλη θα το αναδείξει και αρωματικά.
Κτήμα Τάτση, Ροδίτης 2012: Ένα συγκλονιστικό λευκό –προϊόν ερυθρής οινοποίησης- με ξερά βερίκοκα και ζωικές νότες στη μύτη και φοβερή βελούδινη δύναμη στο στόμα. Επικό, αλλά όσοι αρέσκεστε στα φρέσκα “κρασάκια” μακριά!!
Αμπελώνες Γκίκα, Ρετσίνα 2013: Όσοι σνομπάρουν την Ρετσίνα θα καταπιούν την γλώσσα τους αν δοκιμάσουν τυφλά αυτή την ετικέτα από 100% Ασύρτικο. Μάκρος και επίγευση κλάσης αλλά και τέλεια ισορροπία φρούτου –ρετσινιού.
Rira, Roses 2013: Καρπούζι και φραγκοστάφυλα στη μύτη συνδυάζονται με γεμάτο αλλά δροσερό στόμα σε αυτό το χαρμάνι Grenache και Syrah από την Αιγιαλεία. Προσθέστε και μια εξαιρετική επίγευση και ιδού ένα υπέροχο ροζέ!
Αναστασία Φράγκου, Rose 2013: Η εξαιρετική παραγωγός από την Ραφήνα εκμεταλλεύεται το φρούτο και την στρογγυλάδα του Αγιωργίτικου και το ορυκτό νεύρο του Sangiovese για να προσφέρει ένα μακρύ, ελκυστικά φρέσκο κρασί.
Βεγορίτις, Ξινόμαυρο 2012: To Ξινόμαυρο είναι το Nebbiolo και όχι το Pinot Noir της Ελλάδας, όμως η πρόταση τη Βεγορίτις φωνάζει Cote de Beaune, με μπουκέτο από κόκκινα άγουρα φρούτα και ελαφρύ σώμα. Θέλει πάντως την 10ετία του…
Κλήμα Γράμψα, Ρίζα του Βουνού 2013: Από τα ψηλά της Ζακύνθου αυτός ο πυκνός Αυγουστιάτης, με τα φρέσκα βατόμουρα και τα λουλούδια να κυριαρχούν. Μέσου βάρους, στιβαρό και όξινο, με την αρμονία να αναμένεται το 2020.
Σκλάβος, Οργίων 2012: Ένα κρασί- τοτέμ για τους οπαδούς της υπερώριμης συμπύκνωσης! Μελάσα, μαύρη σταφίδα και γλυκές μαρμελάδες συνυπάρχουν με πλούτο, έντονη γλύκα και πικρό τελείωμα, τυπικό μιας Μαυροδάφνης.
Αμπελώνες Γεώργα, Σαββατιανό Γλυκός Οίνος ΝV: Κονσομέ μανιταριών στο ποτήρι αυτό το χωρίς θειώδη γλυκό κρασί! Από την άλλη η οξύτητα τουρμπίζει τη φρεσκάδα, ενώ η διάρκεια την ποιότητα. Αφόρητο για πολλούς, υπέροχο για λίγους!
Τάτσης, Γλυκό 2011: Αποξηραμένα πορτοκάλια, σύκα και βερίκοκα συνθέτουν μια οινική πανδαισία που θες να μυρίζεις και να ξαναμυρίζεις. Παγκόσμιας κλάσης πάντως και το στόμα που διαθέτει απίστευτη οξύτητα και μάκρος.
